تحقیقات باید چراغ راه سیاست گذاران بخش کشاورزی باشد اما چنین نشده است، سال هاست که مدیریت منابع آب راههای صرفه جویی و اسفاده کارا از آب را دنبال میکند، اما نتیجه مطلوبی نگرفته است و توسعه سیستم آبیاری تحت فشار نیز تنها به افزایش سطح زیر کشت در جهت نیل به اهداف خودکفایی تبدیل شده است.
سید حبیب الله موسوی عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس در یادداشتی نوشت: سخن در مورد اهمیت و جایگاه بخش کشاورزی در جامعه ما چنان آشکار و عیان است که هر واژهای در این باب تکرار مکررات است و واگویه واضحات.
با این حال مروری مختصر بر سیاستهای کشاورزی دهههای گذشته به خوبی اصالت سیاست بر تدبیر در بخش کشاورزی را نمایان میسازد.
زمانی تاکید بر خودکفایی روح تصمیمات میشود و زمانی حرکت به سمت تجارت آزاد. مدتی بر مزیت های نسبی و زمانی بر استفاده کارا از منابع کمیاب تاکید میشود. با تاسف تمام تصمیمهای یاد شده که متناسب با فضای سیاسی جامعه و نه ضرورت های سیاستی بخش کشاورزی گرفته شده است، در نهایت صرفاً به صورت گزارشهای کمّی، توجیه کننده رفتار اهل سیاست و مدیران بخش شده است تا بدین روش به عملکرد خود تفاخر ورزند و یا گروههای غیر همفکر خود را منزوی نمایند، غافل از اینکه مشکلات بخش کشاورزی با قوت کامل پا بر جا ماندهاند و گشایشی بنیادی در این بخش صورت نگرفته است.
به عنوان مثال وجود بازارهای آشفته و کانونهای بازاریابی غیر شفاف و غیر کارا برای محصولات کشاورزی، تصمیمات تجاری غیر مرتبط با موجودی منابع، ساختار تکنولوژیک و مزیتهای نسبی و نیز عدم اسفاده کارا از منابع کمیاب، ماحصل سالها تصمیم غیر مبتنی بر تحقیق و تفحص ژرف در مشکلات مبتلابه بخش کشاورزی است.